Philip Henderickx

Blekerijstraat 18
9000 Gent
België
W: www.philiphenderickx.be
E:
T: 0477 21 34 92


info

Philip Henderickx / Analfa Belge 


Philip Henderickx (Bobo Dioulasso, Burkina Faso, 1976) is een Belgische schilder en beeldend kunstenaar. Hij woont en werkt in Gent en de rest van de wereld.
Wanneer we de schilderijen van Henderickx na elkaar bekijken, valt de aanwezigheid op van mysterieuze lettertjes, meestal in de rechter benedenhoek als een soort signatuur, maar soms ook centraal op het doek. De werken lijken deel uit te maken van een alfabetisch geordende reeks waarin de kunstenaar zijn leven archiveert. Komen terug: Afrika, grijze uitzichten en stillevens en gezichten waar vreemde attributen aan toegevoegd zijn. Zijn vader Joseph is arts zonder grenzen en Henderickx brengt zijn kinderjaren door in Burkina Faso, Ethiopië en Togo. Het reizen en de haast klinische observatie zullen ook in zijn verdere leven de rode draad vormen.
Na zijn Afrikaanse kindertijd verhuist het gezin Henderickx naar België. De herinnering aan de Afrikaanse kleuren en landschappen doen de jongen dit land als grijs en eentonig ervaren. Op zijn twaalfde besluit hij kunstenaar te worden en volgt kunsthumaniora in Brussel en academie in Gent. Onder het pseudoniem ‘Morpho; maakt hij tekeningen, installaties en performances.
Tussen zijn twintigste en zijn dertigste werkt hij in Azië als gids, reisorganisator, hotelmanager, uitbater van een guesthouse en productieleider van populaire televisieprogramma’s. Hoewel hij beweert geen kunstenaar meer te zijn, blijft hij in die periode voortdurend foto’s maken.
Rond zijn dertigste keert Philip Henderickx terug naar België waar hij opnieuw begint te schilderen. Hij inventariseert en bewerkt impressies uit de voorbije dertig jaar. De doeken vertrekken vaak van een foto die hij eerst bewerkt op computer, vervolgens print en overschildert. Andere werken zijn grafischer, maar zitten vol symbolen.
Uiteraard komen de vroege herinneringen aan Afrika terug in werken als F. Impression d’Afrique (2007) en W. Obstructed Horizon (2008).. Het eerste doek is gebaseerd op een oude foto van de slavenmarkt waarop een rij zwarte vrouwen als vee klaarstaan om bekeken, betast en verkocht te worden. Het tweede werk toont een bizarre kerk uit Congo. Daartegenover staan de Belgische indrukken G. Zondag 11:00 am (2007) en D. La Raison (2009). G. geeft een witgrijs dak weer met daarop vijf gelijke schoorstenen met monotone slagschaduw en D. toont een verlaten tuinset na een feest dat nooit begon.
De desolate rokende schoorstenen komen in het groot terug in Still (2007) en Still II (2008). In een kaal landschap wachten ze ons dreigend op aan de horizonlijn. In deze werken toont de kunstenaar opnieuw zijn fascinatie voor de verontrustende verte van de horizonlijn.
De skyline symboliseert de ultieme bestemming die zich steeds verplaatst. Mocht men dit punt effectief bereiken, zou de wereld zijn perspectief en betekenis verliezen.
De schilderijen en tekeningen van Henderickx getuigen niet enkel van een scherpe en eigenzinnige blik op de zaken maar de ogen en het kijken zijn zelf een belangrijk thema in zijn werk.
De tekening Substitute 2 (2008) toont een vrouw met een verrekijker rond haar hoofd gespannen. Het punt waar ze naar kijkt, blijft buiten beeld en onbekend voor de toeschouwer. We zien enkel dat ze kijkt.
Een sleutelwerk, waarin verschillende lijnen samenkomen, is Q. Joseph Henderickx (2007). Hier geen verrekijker maar wel de bolle vissenogen die het portret zo bevreemdend maken. Het is gebaseerd op een foto van zijn vader toen die ongeveer tien jaar oud was. De vader die met zijn wetenschappelijke doktersblik Afrikaanse vrouwen onderzocht op ziektes, de reizende dokter van wie de laboratoriumboekjes nog steeds als inspiratiebron voor Henderickx Junior dienen. De kleine jongen die enigszins onwennig bij een openliggend boek poseert, reikt nog niet tot aan de helft van dit grote doek. Achter hem doemt een grote donkere schaduw op die qua vorm niet overeenstemt met de houding van het jongetje. Vraag is of dit geen verdoken zelfportret is met op de achtergrond het silhouet van vader Joseph. Het thema van de identiteit en meer bepaald van tweelingen en dubbelgangers vinden we eveneens in de schilderijen L. Association Intime (2008) en U. Association Intime II (2009). L. toont twee oudere negentiende eeuwse aandoende mannen die wel heel sterk op elkaar lijken en vanuit U. kijken tweelingszusjes in schooluniform met kepi ons doordringend aan.
In recent werk puurt Henderickx bovenstaande thema’s verder uit en combineert ze tot steeds krachtiger beelden. De tekeningAccord Parfait 2 (2007) toont een vrouw met jaren 1950 kapsel in regenjas met een boom die uit haar hoofd groeit. Het schilderij P. Endearment (2009) toont een dame die onbewogen de wurging ondergaat van de handen van iemand buiten beeld en het doek B1. Diamonds are a girl’s best friend (2009) portretteert een vrouw met een masker van ijsblokjes dat enkel mond, neus en ogen vrijlaat. A1. Philematology verwijst naar de ‘kunst of de studie van het kussen’ en beeldt een verpleegster af met een mondstuk dat het meest lijkt op het geraamte van een zuurstofmasker. In de tekeningenreeks Morphology I-IV (2009) lijkt Henderickx dan weer de bouw van het menselijk gezicht en de mogelijke gelaatsuitdrukkingen te bestuderen. De portretten zijn archaïsch, bijna archetypisch en geven het gevoel deel uit te maken van ons collectief geheugen. De ingrepen van de schilder op ogen, mond, neus en oren verstoren echter het vertrouwde van deze beelden. Henderickx gaat met zijn penseel te werk als een plastisch chirurg met een absurd gevoel voor humor. Zijn doeken zijn unheimliche stills uit de nooit gedraaide film van een 21ste eeuwse Buñuel.

Frederik De Preester, april 2009