Line Boogaerts, Wannes Goetschalckx en Jonas Vansteenkiste @ Cuesta - actuele kunst in Tielt

vr 19.09 - zo 19.10.2014

De werken zijn verspreid over verschillende locaties in de binnenstad, zowel op straat als in openbare gebouwen. Een brochure (2€) met stadsplan is verkrijgbaar in Bezoekerscentrum Mulle de Terschueren, Ieperstraat 42-46, Tielt.

Alle bijkomende info: CC Gildhof, Sint-Michielstraat 9, 8700 Tielt, 051 42 82 20, frederik.vanlaere@tielt.be

Open: Wo-do-vr: 14.00 tot 17.00 uur
Za-zo: 10.00 tot 12.00 uur / 14.00 tot 17.00 uur



website: www.cuesta.be

CUESTA, ACTUELE KUNST IN TIELT

Op 19 september opent de nieuwe editie van Cuesta, actuele kunst in Tielt, met werk van Wannes Goetschalckx, Lara Mennes, Sarah Van Marcke, Jonas Vansteenkiste, Emmanuel Bayon, Filip Vervaet, Line Boogaerts en Yves Velter. Cuesta wordt gedragen door CC Gildhof in samenwerking met vele stadsdiensten en enthousiaste bewoners, met steun van de Vlaamse Gemeenschap, de Provincie West-Vlaanderen en praktische steun van een aantal bedrijven uit de regio

Cuesta heeft sinds 2008 een kleine traditie opgebouwd als biënnale voor hedendaagse kunst in het stadscentrum. Sommige sporen van een vorige editie hebben nog een na-leven: de poort naast het stadhuis, de boot in het Paterspark… Kunstenaars uit vorige edities rekenen de passage in Tielt tot een belangrijk onderdeel van hun palmares en het kleine project oogst bijval in kunstmiddens als kwalitatief interessant voorbeeld van verbinding tussen alledaagse leefwereld en beeldende kunsten. Van 19 september tot 19 oktober 2014 pikt CCGildhof de draad op met een vierde uitgave. Daarvoor werden in het afgelopen jaar opnieuw acht hedendaagse talenten uitgenodigd uit verschillende disciplines. Jong talent, soms met een aardige renommee, soms nieuwe ontdekkingen. Cuesta-deelnemers uit het verleden bouwden intussen een indrukwekkend parcours op, vaak internationaal. Het project put zijn kracht uit verregaand engagement van de artiest, die een dialoog aangaat met de stad, zijn straten, zijn bewoners, zijn identiteit. Nieuw werk op maat van Tielt; dat levert verrassende inzichten op, wakkert vragen aan, doet verwondering ontstaan, wrevel zelfs… In ieder geval zorgt het er voor dat Tielt anders naar zichzelf kijkt, los van de vertrouwde kijk.

Hedendaagse kunst laten opgaan in het openbare domein is een bijzonder avontuur. Elke artiest ontmantelt op zijn manier de werkelijkheid van de stad om ze nadien terug tot een nieuwe te construeren, ook buiten de veilige muren van galerie en museum. Ook deze keer werd aan de kunstenaars gevraagd om mensen, plaatsen, architectuur, geschiedenis als trigger te laten werken op hun werk. Hedendaagse kunst die vastgeroest ‘gewoonte-kijken’ ontwricht en ook doet nadenken over de rol van de kunstenaar in een samenleving van regels en nut. Dat wordt dit jaar de insteek, zeker in tijden van onzekerheid over centen, waarbij kunst al eens met een scheef oog bekeken wordt. Franco Berardi zei ooit dat onze relatie met taal, woorden, ideeën en beelden al te dikwijls lijkt op een saai en uitgewoond verstandshuwelijk. Geldt dat ook niet voor een stad? Misschien moeten we ze opnieuw verlossen en een plek vinden waar we weer minnaars kunnen zijn, waar al dat vertrouwde opnieuw spannend wordt. Ziedaar een schitterende “nuttige” rol voor kunst in de stad, eerder dan versierend element.

De artiesten die voor deze vierde editie aan de slag gaan in het stadscentrum;

Wannes Goetschalckx (1978) schuwt er niet voor zijn eigen lichaam in te zetten in onschuldige, soms schijnbaar eenvoudige installaties. Daar gaat een vernuftige, ideologische of ronduit absurde logica achter schuil.

Line Boogaerts (1986) speelt in op de dubbele functie van het venster in onze woon- en werkcultuur. Als membraan naar de wereld op straat is het venster zowel beschutting als communicatiemiddel. Het schilderen van Line Boogaerts krijgt vaak een plaats in installaties en videowerk. Ze ging een intensieve dialoog aan met Tieltenaren die vanuit hun woning zicht hebben op het Tieltse symbool bij uitstek: de hallentoren.

Sarah Van Marcke (1984)
In video’s en fotografie puurt Sarah van Marcke naar de ziel en de functie van architectuur. In Tielt vielen haar enkele leegstaande winkelpanden op, plekken waar de tijd stilstaat in een winkelstraat vol kleur en beweging. Die verstilling wil ze doen rijmen met het minimale van haar beelden.

Yves Velter (1967) is gefascineerd door het lichaam als schil of huls voor onvertaalbare of onzegbare wensen, verlangens en gevoelens. Zijn figuren vertolken een soort autisme en geslotenheid. Velter laat zich hoofdzakelijk opmerken als schilder, maar creëert ook begeesterende installaties. Voor hem is het oude college in de Kortrijkstraat een inspirerende omgeving.

Filip Vervaet (1977)
Deze kunstenaar ensceneert geen idyllische taferelen, maar peilt in een poel van donkerte en onheilspellend mysterie, die zich op een merkwaardige manier openbaart in onze vertrouwde omgeving, langs openingen en krochten. Er is plaats voor publieke interactie en commentaren op ideologie en geschiedenis. Filip Vervaet gaat aan de slag met enkele bekende Tieltse standbeelden.

Emmanuel Bayon, (1988)
De winnaar van de prijs “Arts Libre” 2012 liet zich opmerken als een echte stadskunstenaar. Inspelend op de huidige teneur van besparingen, terugloop van publieke investeringen en verloren burgerzin, ontplooit hij een mild soort activisme. Als artistiek “dienaar” zet hij zijn kunstwerken in als een soort poëtische dienstverlening.

Lara Mennes (1982)
“Je kunt architectuur beschouwen als een raakvlak van verschillende dingen. Je kunt er zowel sociale als politieke geschiedenis in terugvinden. Heel grote geschiedenissen die tonen hoe steden werden opgebouwd als gevolg van politieke beslissingen, maar ook de kleine geschiedenissen van alledag, van de mensen die daar wonen en werken. Op een poëtische en abstracte, maar ook erg tastbare manier toont Mennes ons foto's van fragmenten en vergeten details en menselijke verhalen.

Jonas Vansteenkiste (1984)
Architectuur in zijn meest puurste vorm, het woonhuis en de kamers als intieme schulp, krijgt in de installaties van Jonas Vansteenkiste een nieuwe lading. Ruimtes worden een tweede huid van het “zijn” spiegels van persoonlijkheden, dromen, angsten. Jonas Vansteenkiste gaat voor een langdurige focus op Tielt. Aansluitend op Cuesta gaat hij in november een artistieke samenwerking aan met de bewoners van Mivalti. Het matchbox-project van vzw Kunstwerk(t) is daarbij partner.