Valery Konevin

Intro

De doeken die hij zelf opspant worden zwaar geschilderd. Het komt er op neer om van niets te vertrekken, m.a.w. de knop van de geest uit te draaien en van niets te beginnen. Met de geest terug in het beginstadium, namelijk het primitieve, het belangrijkste van de geest is het begrijpen van het universum en zijn eigen ik. De geest die overvloeit in het universum, maar vervat ligt in de structuren van de geest en het universum zelf. Wat we denken of zien rondom ons is een illusie; een illusie die algemeen wordt en omvangrijk is. Dit is waarom de kultuur zich ontwikkelt.
In feite leren we meer spreken over meer, maar met minder woorden; dit is een veralgemening van de geest. De begrippen : orde - wanorde; symmetrie - assymmetrie; continuiteit - discontinuiteit; ..
In de zin van primitieve ideeën. Het onzeker concept zijn dat echter van verandering onderhevig is. Het begrip door de geest tijdelijk uitgeschakeld ofwel vastgelegd, komt steeds weer onder patronen, zoals muziek, voorstellingen en literatuur : samengevat primaire patronen.
Valery zijn kunst is 'PRIMARY ART' en vormt een lijn tussen verleden en toekomst. De primaire ideeën ontwikkelen zich in nieuwe patronen die nog nooit geconcipeerd werden.


Schilderkunst

Zijn abstracte werken zijn in zichzelf gesloten ruimten waarin de verschillende ideeën van voorstelling of patronen van de geest in het universum zijn opgenomen. De kleuren zwart en wit zijn basiskleuren van het werk zelf; kleuren op zichzelf samen met onze geest zijn eeuwig. Zijn werken 2-dimensioneel zijn ruimten waarbij de figuratie de schaduwen van de objecten worden verwijderd omwille van theologische redenen. Vaak plaatst hij 2 objecten (één zwart, één wit) in zijn abstracte werken; begin en einde van het spectrum is, zoals de uit- en ingang, om 2 dimensionale ruimten te verbinden met andere dimensies of werelden. Hij legt in zijn werk een duidelijk verschil tussen minimaal en primary art. Minimal art is een essentiele stap van onze cultuur gebaseerd op het concept van het economisch universum. Het concept is enkel correct in het primaire van de geest. De definitie van de primaire kunst is omvangrijker en weerspiegelt de geest van het universum. Misschien door zijn opleiding in ruimtetechnologie, tracht hij met zijn beelden die koloriek soms naiëf en lief overkomen, maar in werkelijkheid dat niet zijn. In zijn geheel voelen ze niet storend aan en liefst op buitenmaats formaat trekken zij de aandacht van de toeschouwer. De werken hebben een eigen karakter, maar wel doordacht eenvoudig weergegeven. Hij schildert niet alleen met de geest maar met het volle lichaam, het oerinstinct is dan ook duidelijk merkbaar. De werken zijn gelukkig niet achterhaalt, en gelukkig is hij geen navolger van bv.Karel Appel, Keith Haring of Jan Cobbaert, maar gewoon Valery Konevin.

Een bijbelse koning zegde eens, wijzend op een groepje spelende kinderen : "indien gij niet wordt als deze zult gij mijn rijk niet betreden". Bij nader toekijken ziet men duidelijk de doordachte details op de werken, de kleuren soms ongemengd, gewaagd zoals het rood, baby roos, of purper, trekken ongewild de aandacht. In de vele landen waar Valery tentoonstelde en waarvan verschillende galerijen en private instellingen werken in hun bezit hebben, zijn een duidelijk bewijs van zijn artistiek talent.


Fotografie

Naast zijn schilderwerken is hij ook bedreven in de fotografie. Hier weet hij de onderwerpen te combineren tot een geheel, hierbij het commentaar van collega's, filosofen en theologen aan zijn laars te lappen. Hijzelf vindt het op zichzelf niet zo belangrijk dat zijn foto's onrealistisch aanvoelen. Hij voelt aan zoals de schilder de onderwerpen in een bepaalde compositie te plaatsen, en bij nader toekijken vindt men er de eenvoud en fantasie in terug, zoals in zijn doeken. De esthetiek die er in zit is de zeggingskracht van het beeld zelf. De techniek, die dikwijls een kwestie van geld blijkt te zijn, tracht hij te minimaliseren. Hij distensieert zich van de wedloop in de snelle technische vooruitgang op dat gebied.
Hij zweert bij zwart-wit foto's en 2de hands camera's die hij na een opknapbeurt in zijn eigen atelier weet te redden uit de musea. Zijn donkere kamer is de polyvalente badkamer die hij enkel bij nacht ter beschikking heeft. Als Valery op stap gaat met zijn camera's, is het dan ook een ware belevenis. Waar zijn collega's voorbij gaan, blijft hij staan om af te drukken. Daarbij rustig zijn tijd afwachtend, met grillige weersomstandigheden. Niets is voor hem te veel om het gewenste resultaat te bereiken; hij neemt geen genoegen met onvolledige beelden. Het beeld dat wij van een foto waarnemen is per definitie onvolledig, maar dank zij zijn fantasie als achilder slaagt hij er in dit te vervolledigen. De discussie tussen kunst en fotografie weet hij te combineren tot kunstfotografie.

Walter Vande Loo, medewerker Museum Hedendaagse Kunst Antwerpen