Cecilia Jaime

vr 24.08.2012

Cecilia Jaime groeide op in het Argentijnse Tucumàn, studeerde er schilderkunst en verbleef daarna een tijd in Buenos Aires. Op 27 jarige leeftijd volgde ze de liefde tot in Gent. En bleef er. Sinds 2006 huurt ze een atelier bij NUCLEO in de Leopoldskazerne en ze opende recent in hartje Gent een eigen galerie.

De eerste expositie in Cecilia Jaime Gallery heet ‘We are here’ en wordt gekenmerkt door een fluo oranje cirkel op het vitrineraam. Naast haarzelf, nemen een zestal kunstenaars deel aan de tentoonstelling waaronder drie die tevens een atelier huren bij NUCLEO: Saar De BuysereFrank Depoorter & Lore Rabaut. Verder is er nog plaats voor design met juwelen van Ann Leers en Hector Boetto. Kunstenaar Peter Van Eyck vervolledigt het rijtje met beeldend werk. Deze laatste kunstenaar inspireerde Jaime voor de naam van de expositie met zijn werk ‘U bevindt zich hier’: “Ik ontmoette Peter en zag de rode stip die hij gebruikte. Zo’n stip wordt gebruikt om iets te markeren. Als je verloren loopt in de stad helpt zo’n bol op een plattegrond je terug op weg. Ik maakte hiermee de link omdat de mensen ons huis niet meer vonden. Nu – na de renovatie en met de komst van de galerie -  stoppen zelfs toeristen voor de deur om een foto te maken met de stip en titel ‘We are here’.” 

Curator versus kunstenaar

Jaime stond in voor de keuze van het tentoongestelde werk. Maar in de toekomst zal ze deze taak aan anderen overlaten: “Ik ga geen rol spelen als curator. Ik heb het nu gedaan omdat ik de uitdaging aan wilde gaan om te kunnen kiezen. In de toekomst wil ik met curators werken: dat brengt een dynamiek.” 

“Het gaf me moed, na vier à vijf jaar beurzen en biennales te hebben gezien in het buitenland, om een andere visie te ontwikkelen en te werken met verschillende kunstenaars. Ik wilde iets nieuw beginnen en niet alleen bezig zijn met de productie van eigen werk. Niet enkel wil ik voor mijn eigen werk promotie maken, maar het is de bedoeling om andere mensen de kans te bieden om te exposeren.” Jaime gaat voor het totaalconcept en sluit residenties niet uit. Op die manier tracht ze een brug te slaan van de eigen Gentse omgeving naar een internationale wereld. “Ikzelf kom van ergens anders, dus ik wil mensen van elders hier ontvangen. Het moet een samengaan worden van energie, contacten en communicatie tussen mensen. Als kunstenaar zoek ik dat op, maar ook als mens.”

Falling versus flying

Naast het beheren van de galerie, baat ze in hetzelfde pand een B&B uit en volgt ze avondlessen beeldhouwen. Daarbij wil Jaime zich de komende maanden consequent focussen op eigen werk: “Eind dit jaar volgt er nog in Museum Dr. Guislain een expositie, maar voor 2013 heb ik geen concrete plannen en wil ik me vooral concentreren op eigen werk. Ik heb het gevoel dat ik nog veel moet doen èn nog veel moet leren èn nog honderd jaar moet kunnen leven om alle ideeën en projecten te kunnen uitvoeren (lacht).”

Naast het schilderen en beeldhouwen, maakt ze af en toe video’s. In 2009 toonde ze in de NUCLEO expositie ‘De Collectie’ de video ‘Desierto de los Olvidos’ met als decor de gigantische zoutvlakte in het noordwesten van Argentiniê: “Dat was een confrontatie met mijn geschiedenis in m’n geboorteland. In de periode van de dictatuur was ik nog een klein meisje. Het waren slechte tijden. Zoveel jaren later had ik het gevoel dat ik een link moest maken met die tijd van m’n leven en toonde ik op een zeer abstracte manier een vallende figuur. Het was een abstractie van veel gevallen mensen in Argentinië (…) Het is beslissen iets te negeren of iets te accepteren en laten voorbijgaan. Vorige week pas hebben ex-dictators Videla en Bignone levenslang gekregen omdat zij 30 jaar geleden verantwoorelijk waren voor het systematisch ontvoeren van baby’s.”

Sociale thema’s en politiek worden niet geschuwd, maar het is niet de bedoeling om continu de problematische Argentijnse geschiedenis op te rakelen. Jaime onderging het proces van loutering en recent evolueerde het beeld van ‘The Falling Man’ naar een sculpturenreeks ‘The Flying Man’.

Dit jaar werd Jaime vijftig en nu pas heeft ze het gevoel de dingen onder controle te hebben: “In al die jaren van het kunstenaarschap was het vechten om zelfstandig te kunnen zijn… Het is een continu gevecht. Maar ik ben zeer positief ingesteld: ik zeg niet gemakkelijk ‘het is fantastisch’, maar ik aanvaard wat ik in handen heb. En daarmee doe ik wat ik kan. Maar het moet me vooral plezier verschaffen.” 

Jaime’s eigen tentoongestelde werk in de galerie is o.a. een witte polyester sculptuur ‘High Heels’. Het is een vrouw met aan haar voeten een stel hoge hakken. Ze staat enigszins in een defensieve houding en heeft bokshandschoenen aan: “De laatste werken hebben te maken met wat me als vrouw heeft gevormd. Het is een totaal ander gegeven, want dit heeft meer te maken met de positie van de vrouw. Veel vrouwen willen zich mooi en sexy voelen, maar worden vaak geconfronteerd met seksistische opmerkingen. Mijn recent werk is een weerspiegeling van de evolutie van de maatschappij en de invloed van de media en televisie. ‘High Heels’ is een nieuw beeld van Venus: een sterke vrouw met hoge hakken en als verdedigingsmiddel heeft ze bokshandschoenen aan. We moeten ons dus zeker laten gaan in ons sexy zijn (lacht).” 

 

‘We are here’ - nog tot 12 augustus - Cecilia Jaime Gallery, Kraanlei 55, 9000 Gent 

interview-tekst + beeld: Sara Peeters

 

 

 

 

|